Ooit een professioneel tennisser met een tennisarm gezien?

Ooit een professioneel tennisser met een tennisarm gezien?

Een paar weken geleden werd Wimbledon gehouden. Een fantastisch evenement met de meest prachtige wedstrijden door topatleten op het groene gras. Ze spelen games van soms wel 5 uur en doorgeslagen ballen kunnen een kracht van zo’n 25 kilogram uitoefenen op de armen van de spelers. Een behoorlijke belasting, dus hoe kan het dan dat deze mensen nooit last hebben van een tennisarm?

Directe blessure
Voor het antwoord moeten we eerst in de oorzaak van een tennisarm duiken. Een tennisarm – in vaktermen een epicondylitis lateralis humeri genoemd – kan op twee manieren ontstaan. In de eerste plaats kan de klacht een gevolg zijn van een direct trauma; een directe blessure. Stel je voor dat je als monteur in een garage aan het werk bent. Je sleutelt aan een motorblok dat in de kettingen hangt. Maar ineens schiet het blok los en in een reflex probeer je het blok op te vangen. Een paar honderd kilo klapt op je arm en je spier, pees of de aanhechting hiervan scheurt. Dit noemen we een direct trauma.

RSI
Een andere, veel vaker voorkomende oorzaak van een tennisarm is een blessure die heel geleidelijk ontstaat door voortdurende overbelasting. Een tennisarm is een Repetitive Strain Injury. Een RSI klacht, net zoals een muisarm dat is. Een RSI klacht ontstaat door relatief vrij lichte bewegingen die vaak herhaald worden. Hoewel de arm de bewegingen gemakkelijk aankan, wordt door herhaling de spanning van de spier, pees of aanhechting van de pees op het bot zodanig dat er kleine scheurtjes ontstaan. Die scheurtjes geven zoveel klachten dat we gaan spreken van een tennisarm.

Aanpassingsvermogen
Terug naar de professionele toptennissers. Waarom ontwikkelen zijn geen klachten van een tennisarm? Het antwoord is eigenlijk vrij simpel. Deze tennissers hebben al heel lang in een racket in hun handen. De meesten waren de tennisslag aan het oefenen voordat zij 10 jaar werden. Hierdoor worden de weefsels die nodig zijn om de slag goed uit te voeren heel geleidelijk versterkt. De pezen, de banden, de spieren en zelfs het skelet wordt sterker. Als deze kracht en stevigheid ontwikkeld wordt door langzaam de belasting op te voeren, kan ons lichaam zich aan deze krachten aanpassen.

Paul Haarhuis
Dus daarom: geen tennisarm voor de Krajiceks van de wereld. Maar er zijn uitzonderingen. Zo heb ik bijvoorbeeld Paul Haarhuis op de behandeltafel gehad. De man die Wimbledon al vijf keer gewonnen heeft. Het kan dus toch! Paul had een blessure aan zijn schouder en werd hiervoor geopereerd. Toen zijn blessure over was, had hij maanden niet gespeeld en begon hij met trainen. Maar zijn spieren, pezen en hele motorische apparaat konden de manier van slaan en de kracht die Paul gewend was niet meer aan. De belasting was te hoog en ook professioneel tennisser en Wimbledonwinnaar Paul Haarhuis kreeg last van een tennisarm.

Een goede afstemming
Gelukkig was Paul snel genezen en stond hij binnen no-time weer op de tennisbaan. Moraal van het verhaal? Het is heel belangrijk dat de belasting die de arm ondergaat afgestemd is op de belastbaarheid. Als dat in orde is, zul je niet snel een tennisarm ontwikkelen.